. . . [Michelle]

Wilczyca poczuła ból przeszywający jej tylne łapy. Zacisnęła powieki i delikatnie nabrała powietrza, chociaż to sprawiało jej jeszcze większy ból niż złamane żebra. Długo oczekiwany koniec właśnie nadchodził.

Więc tak umrę...

Z oczu Michelle popłynęły dwie srebrne łzy. Z pyska dobiegł stłumiony szczek pełny rozgoryczenia i bólu. Jak na razie wilczyca nie była w stanie nawet poruszyć pyskiem. Leżała na plamie jej własnej krwi. Jej uszy i znaczna część futra także była nią pokryta.

Czy to koniec? Czy koniec mojego życia będzie wyglądał właśnie tak?

Zamknęła oczy. Schowała pysk w futrze. Odpłynęła. Umarła. Odeszła do wieczności. Tylko, czy ktoś będzie za nią tęsknił? Czekał na nią?

Na pewno nie...

Istnienie będące jednym wielkim grzechem jest najgorsze. Dlaczego niektóre rzeczy spadają na nas, a my nie możemy tego zatrzymać?

Dlaczego?

Czemu to właśnie jej zwłoki leżą teraz na tej ziemi? Na ziemi HOTN. Jej już tu nie ma. Odeszła nic nikomu nie mówiąc.