Wiersz na konkurs. [Tee Saatus & Tiffany]

04 grudnia 2010

Oto w końcu oddajemy wiersz. Przepraszamy, że tak długo i tak tragicznie to wyszło.
Ani ja ani Tiff wierszy pisać nie umiemy, więc prosimy o wyrozumiałość. Naprawdę się staraliśmy.

Stoję na rozstaju dróg, gdzie mam iść wie tylko Bóg.
Me łapy idą same przed siebie, ciągnąc mnie do raju.
Choć nie wiem...jak mam dowiedzieć się jasno, szybko
Jak tu tylko pisze HOTNowisko...

Przechodzę przez bramę, tocząc wzrokiem dookoła. 

Nieziemsko nocne pejzaże rozlewają się niczym smoła

Przede mną widzę płomyk, rozświetla me drogi.

W niebo patrzę wielkie, koty cicho nucą:

Czy wolność ta jest moja czy tylko twą katuszą?

Ruszam śladami, stąpam ostrożnie. 

Strach karze zawrócić. Zawrócę?

Czy ruszę w noc, czyżby bledszą?

Mój umysł rozprasza strach i niszczy barierę,

teraz już wszystko widzę.

Przyjaciel stoi twarzą w twarz moją.

Patrzy się na mnie czekając, oczy jego świecą.

Wtem na niebie brzask.

Słońce rozpuszcza nocy mrok.

Czuję zew, odrzucam łeb.

Wilcza pieśń rozbrzmiewa wnet.

Już się nie boję, chcę zostać.

Gdy Aldieb do mnie podchodzi i pyta.

Ma odpowiedź jest jasna.

Zostaje, czując tu siłę,

która mnie będzie chronić

nawet przed mroczną nocą.

...

Tee Saatus (00:11)