07 sierpnia 2011
Czasem tak już jest, że nie wiemy co ze sobą zrobic. Kiedy szukamy bratniej duszy nie zawsze okazuje się, że ją mamy.
Idę wzdłuż klifu tak jak mam to w zwyczaju robic. Oglądam fale. Wszystkie są takie wysokie i majestatyczne.
Dużo ostatnio myślę. Coraz więcej myśli mnie nachodzi, a wszystkie dotyczą jednego. Jestem sama.
Idę wzdłuż klifu tak jak mam to w zwyczaju robic. Oglądam fale. Wszystkie są takie wysokie i majesttyczne.
Wiele razy spotykałam kogoś podczas spacerów. Ale tym razem jest inaczej. Nie myślałam, żemnie to kiedyś spotka. Jednak gdy mijam się z brązowookim chłopakiem słyszę głos pełen wachania, który mnie wita. Zamarłam.
-Czy coś się stało? - po chwili spytał pewien, że zrobił coś źle.
Jeszcze nikt nie zrobił tyle co ty.
-Nie, wszystko dobrze.
Idę, a on idzie obok. Rozmawiamy. Chyba jeszcze żadna rozmowa nie przyniosła mi tyle radości. Słońce zachodzi, zapada zmrok. Patrzę na jego twarz rozświetloną ostatnimi promykami słońca. Uśmiecha się, uśmiecha się do mnie.
Jeszcze nikt nie zrobił tyle co ty.
Odwzajemniam uśmiech. Po raz pierwszy od dawna jest to szczery uśmiech skierowany właśnie do tej jednej osoby. Jutro też się spotkamy. jestem tego pewna.
-------------------------------------------------------------------------------
Bardzo chaotyczny tekst, który musiałam napisac. Ostatnio coraz więcej o tym myślę. Wiem, że krótkie i pełne błędów. Krytykujcie jeśli trzeba. Po prostu musiałam to napisac. Prawdopodobnie będzie ciąg dalszy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz